Maarten van Rossumpad

Lith - Zaltbommel - Wadenoijen  18/19 december 2004

Zaterdag
Zaterdagmorgen om 10.00u. werd ik verwacht in Wadenoijen bij de kerk om daar mijn auto te parkeren. Zo verwacht, zo gedaan.Alex zou er ook komen, evenals Bep en Jan, zodat we met zijn vieren naar het beginpunt van die dag in Lith konden rijden. Bleek Jan toch een ‘Truus’ in zijn auto te hebben!  Zij vertelde hem en ons keurig, hoe hij van Wadenoijen naar Lith moesten rijden: “over 200 meter  moet u rechtsaf”. Dat zou wat voor mij zijn, zo’n sprekende routeplanner.

Toen we bij de Maas aankwamen, parkeerde Jan zijn auto en kochten we twee kaartjes bij de schipper van de pont naar Lith, omdat we er na de koffie weer mee naar de andere kant moesten. Toen iedereen die dat weekend mee zou wandelen aanwezig was en  koffie mét  of zonder op had, gingen we op pad, weliswaar zonder Jan, omdat hij last had van een zweepslag en voorzichtig aan wilde doen, zodat hij ook nog kon skiën deze winter. Sommigen van ons droegen een regenbroek, voornamelijk tegen de kou. Na de pont gingen we linksaf de dijk op. Het regende en waaide en ik vond het wel een beetje koud, maar door het lopen werd ik gauw warm.

Na een kilometer of acht  kwamen we in een dorpje waar de plaatselijke kunstenaar in zijn ‘winkel/atelier?’ bijna alles te koop aan bood..Hij bleek ook koffie en chocolademelk te verkopen en zelfs konden we appeltaart (alweer!) bestellen. Omdat het met een regenbroek wat lastig zitten is, trokken sommigen van ons die tot op de knieën uit, wat natuurlijk geen gezicht was en waarvoor Marian zich eigenlijk wel terecht verontschuldigde. De kunstenaar verdween om koffie te zetten en ook Marian misten we na een tijdje. Dat riep wat vraagtekens bij ons op, maar ze kwam al gauw vertellen, dat ze in het atelier had rondgekeken en dat er wel leuke dingen te koop stonden. Na de koffie gedronken te hebben en de regenbroeken opgehesen te hebben, liepen we weer verder. Volgens mij was het inmiddels droog, maar nog wel steeds winderig.

Inmiddels liepen we niet meer langs de Maas, maar langs de Waal tot aan de Martinus Nijhoffbrug bij  Zaltbommel .Daar liep een groepje regelrecht naar het hotel, maar ik liep in het groepje, dat o.l.v. Rose, nog langs de stadsgracht van Zaltbommel liep. Daardoor waren we wat later in het hotel.Na een drankje, een hapje, een duik in het zwembad, een bad of een douche, gingen we om acht uur aan tafel. Tijdens het eten gingen er allerlei onderwerpen over de tafel: het gedrag van Prins Bernhard, jachtinstinct (of was het jagersinstinct?), aangeleerd en aangeboren, politiek…..

 Zondag
De volgende ochtend was er een heerlijk, uitgebreid ontbijtbuffet!

Jan liep deze dag ook niet mee, maar fungeerde als taxichauffeur, koffieplek(onder)zoeker en bezemwagen. Vooral dat laatste vond ik zo gek nog niet, hoewel ik er geen gebruik van heb hoeven te maken. Het was die dag prachtig weer; de lucht was blauw en de zon scheen. Heel anders dan de dag ervoor.We liepen de brug over en kwamen aan de andere kant langs de Waal te lopen. Het was er schitterend! De uiterwaarden, een kasteeltje langs de route, het blauwe water van de Waal,de verschillende kleuren groen van de natuur.

Na een kilometertje of acht kwam Jan ons melden, dat hij een goede koffieplek had gevonden. Daar gingen we dus naar toe en lieten het ons weer goed smaken.

De rest van de dag bleef het weer goed tot op het allerlaatst er toch wat regen viel, maar toen waren de meesten van ons al binnen in het café in Wadenoijen. Een klein groepje had ergens een verkeerde afslag genomen, maar nadat Jan ze had gevonden en weer op het goede spoor had gezet, konden zij ook genieten van een drankje.

Achteraf bleek het café een swingcafé te zijn, maar daar was ik al niet meer bij, omdat ik Mirjam, Anita en Gijs naar pont bij Lith moest brengen, zodat ze met hun eigen auto weer naar huis konden gaan. De foto’s spreken overigens voor zich.

Het leek me een prima afsluiting van een even prima wandelweekend.

Trudy